O n ilk gün Donald Trump’ın görevdeki ikinci döneminden, Amerika Birleşik Devletleri’ni ikinci kez Paris anlaşmasından çıkardı. İki hafta sonra, ABD hükümet net sitelerinden iklim değişikliği ile ilgili her şeyi temizlemeye başladı. Bundan beş ay sonra, fosil yakıt endüstrisinin 4 Temmuz’da yasaya imza attığı One Beaute Fatura Yasası ile yarışmasını bıçakladı. Invoice, eski Başkan Joe Biden’in Enflasyon Azaltma Yasası kapsamında kurulan yenilenebilir enerji üretimi için vergi kredilerinin çoğunu iptal etti. İngiltere merkezli iklim organizasyonu Carbon Temporary’e göre, Trump’ın faturası önümüzdeki beş yıl içinde ABD emisyonlarına 7 milyar ton sera gazı ekleyecek-küresel emisyonların yüzde 4’üne eşit. Tasarı bir ülke olsaydı, dünyanın altıncı en büyük iklim kirleticisi olurdu.
Tasarı sadece bir açılış eylemidir. Trump yönetimi sadece temiz enerjiye savaşmak değil; Çevre Koruma Ajansı’nın elektrik santrali emisyonlarındaki kaldırımlarından Ulusal Okyanus ve Atmosfer İdaresi’nin geniş iklim araştırma kanadına – küresel iklim biliminin omurgasına kadar ülkedeki her iklim politikasını ve kurumunu yıkıyor.
“Bu sadece büyük bir federal ajans için küçük bir saç kesimi değil,” diye yazdı Jeokimyacı Ralph Keeling, yaklaşan NOAA kesimlerinden. Keeling, atmosferik karbondioksiti ölçen ilk bilim adamı Dave Keeling’in oğludur, daha sonra Keeling eğrisi (1958’den beri atmosferik CO2’deki sabit artışı gösteren bir grafik) adlandırılır. “Makasları kapıyor ve ajansı kalpten bıçaklıyor.” Cumhuriyetçiler gururla katılıyor. EPA’nın Trump tarafından atanan başkanı Lee Zeldin, 12 Mart’ta ilan etti. EPA’nın sera gazlarını tamamen düzenlemeyi bırakmayı bırakmayı planladığını açıkladıktan sonra, “İklim değişikliği dininin kalbine bir hançer sürüyoruz” dedi.
Trump’ın iklim eylemine yönelik acımasız saldırılarının tam bir listesi bir kitabı dolduracaktı. Bu yaralardan bazıları zaten uygulanmıştır; Birçoğu genellikle sonbaharda geçen federal bütçeyi bekliyor. Belki de ABD iklim politikasının bazı parçaları bu bütçeden ve bu yönetimden kurtulacak, ancak Amerika’nın iklim liderliği ile flörtünün sona erdiği açıktır. Dünyadaki en güçlü ülke artık dünyanın önde gelen iklim değişikliği inkarcısı.
Herhangi bir gümüş astar varsa, peçe nihayet ve geri dönülmez bir şekilde Amerikan iklim liderliği fikrinden ayrıldı. İklim bilimine katkılarından dolayı ABD, Trump’ın siyasette olduğundan çok daha uzun süredir küresel iklim eylemini tarıyor. George W. Bush, 2001 yılında Amerika’yı Kyoto Protokolü’nden çıkardı. Barack Obama, 2015 yılında Paris Anlaşması’na katılmak için dünya liderlerini toplasa ve küresel ısınmayı iki dereceden daha az bir şekilde sınırlama sözü vermesine rağmen, Amerikan tarihindeki petrol ve gaz üretiminin en büyük patlamasına başkanlık etti. Trump, 2017’de ülkeyi Paris anlaşmasından çıkardığında, ABD dünyanın önde gelen petrol ve gaz üreticisiydi – o zamandan beri sahip olduğu bir pozisyon. 2021’de Biden Paris anlaşmasına geri döndü ve sonra Trump tekrar çıkardı.
Bu desen, Lucy’nin Charlie Brown’un bu sefer futbolu tekmelemesine izin vereceğini vaat eden imajını çağırıyor. Belki şimdi o oyunu oynamayı bırakabiliriz.
ABD’yi iklim lideri olarak hayal etmek her zaman bir gerginlik olmuştur. Hiçbir ülkenin kişi başına emisyonu Amerika’dan daha yüksek olmamıştır; Toplu olarak, 2005 yılına kadar dünyanın bir numaralı yayıcı oldu – petrol ve gaz üretimi çatıdan geçtiği zaman. ABD hala iki numaralı pozisyona sahip. İronik bir şekilde, yerini alan ülke – Çince – sinzamanlı olarak küresel enerji geçişinin lideri oldu.
Kömür yakıtlı elektrik santrallerinin patlaması, son kırk yıl boyunca 800 milyon Çin vatandaşını aşırı yoksulluktan teslim etme fiyatının bir parçasıydı. Ancak bu kömürü yaksa bile, Çin dünyanın önde gelen rüzgar ve güneş enerjisi üreticisi ve hepsi de dünyanın geri kalanına ihraç ettiği elektrikli araçlar oldu. Invoice McKibben’in son zamanlarda yazdığı gibi New Yorker“Çoğu Amerikalı’nın hiç duymadığı yedi Çinli şirket – Tongwei, GCL teknoloji Holdingleri, Xinte Power, LiGi, Trina Photo voltaic, JA güneş teknolojisi ve jinkosolar – 2024’te büyük petrolün kalbindeki yedi küresel devten daha fazla enerji üretti.”
Çin’in küresel temiz enerji egemenliği aşılmaz olabilir. Ancak ABD’nin yenilenebilir enerjilerin terk edilmesi, Kanada için bir fırsat sunuyor – İklim Krizinden hiçbir şey söylemiyor, bu da Paris Anlaşmasını imzaladığımızdan bu yana on yıl içinde daha da kötüleşti. Yeni başbakanımız bunun farkında. Tahttan yaptığı konuşmada, “Kanada’nın hem temiz hem de geleneksel enerjide dünyanın önde gelen enerji süper gücü olma arzusunu” dile getirdi, o zamandan beri sık sık tekrarladığı bir duygu. Kişi, bu formülasyondan “geleneksel” (yani fosil yakıt) bırakmasını istiyor, ancak buna rağmen: Trump yönetimine sadece yarım yıl ve Mark Carney’in seçilmesinden bu yana üç aydan biraz fazla bir süre sonra, geçiş içindeki bir geçişin ana hatları ortaya çıkıyor.
Yenilenebilir Enerji, Carney’in imza mevzuatı, Invoice C-5 uyarınca düzenlenen önemli sayıda “büyük projeyi” içerecektir. Kanada’nın Ulusal Gözlemcisi. Paralel olarak, “kritik mineral tedarik zincirleri” nin – yani, Kanada’nın muazzam rezervleri olan temiz enerji üretimi ve depolanması için gereken metallerin – Carney Hükümeti için temel bir öncelik olarak ortaya çıkması. Haziran ayında G7 Zirvesi’nde baskın bir tema yaptı. Kısa bir süre sonra, kritik mineralleri, Brüksel’de Kanada’ya taahhüt ettiği Kuzey Atlantik Antlaşması Örgütü askeri harcamalarının önemli bir bileşeni olarak adlandırdı.
Carney’in anlatımında, kritik minerallerin geniş tedariki aynı anda çeşitli fırsatlar sunuyor: Kanada ve NATO müttefikleri, pillerden savaş uçaklarına kadar her şey için onlara ihtiyaç duyuyorlar; Bina ihracat altyapısının maliyeti NATO sekmemize sayılacaktır; Kendi temiz gücümüzü geliştirmekle birlikte getirilecek para, iş bolca ve gerçek “enerji egemenliği” vaadi var.
Yine de, bu erken aşamada, Kanada’nın potansiyeli sadece bu – potansiyel. Tüm Carney’in temiz enerji konuşması için, o türlere de cesaret veriyor. Bu yüzden Kanada’nın bu anı ele geçirip ele geçirip ele geçirmeyeceğini veya sadece birkaç rüzgar çiftliği çalıştırırken dünyanın dördüncü en büyük petrol üreticisi olarak konumunu koruyacağını söylemek için çok erken.
Ne kaçırılmış bir fırsat olurdu. Biz veya biz olmadan, dünyanın çoğu ilerliyor. Küresel temiz enerji üretimi ve kullanımı – rüzgar ve güneş enerjisinden elektrikli araçlara kadar – Trump’ın hiçbir şey yapamayacağı nedenlerden dolayı katlanarak ölçekleniyor. Güneş enerjisi artık gezegenin çoğu için en ucuz elektrik kaynağıdır. Aynı zamanda, depolama teknolojisindeki büyük gelişmeler “Güneş parlamadığında ne olur” sorunu ile ilgileniyor. Sonra yenilenebilir enerji kaynaklarının sağladığı bağımsızlık var: Kimse Rusya, Suudi Arabistan veya Amerika’ya güvenmek istemiyorlarsa iktidar için güvenmek istemiyor.
Bununla birlikte, fosil yakıt endüstrisi bize hatırlatmaya devam ettiği için, küresel petrol, gaz ve kömür tüketiminin düştüğünü değil, aşağı değil. Emisyonlar ve küresel sıcaklıklar da öyle. Bunun nedeni, ilave sorunu olarak bilinen bir şeydir: Temiz enerji üretimimizi ne kadar hızlı büyütürüz, dünyanın genel enerji talebi daha hızlı büyür. Fosil yakıtı değiştirmek yerine, yenilenebilir enerji eklenir.
Küresel emisyonların gerçekte düştüğü bu yüzyılın tek zamanında, Covid-19 pandemi küresel ekonominin geçici olarak kapatılmasını zorladığı için yüzde 4,6 oranında düştükleri 2020’de oldu ve 2009’da küresel finansal krizden sonra küresel emisyonlarda geçici yüzde 1,4 düşüşe neden oldu. Her iki durumda da, emisyonlar ekonomik büyüme devam etmez yeni zirvelere geri döndü.
Bu trendde de bir umut şeridi var. Ekonomik Büyüme İklim Değişikliği Artırır. Ancak bugün ekonomik büyümeye yönelik en büyük tehditlerden biri Donald Trump. Bir durgunluğu tetikleyerek, Amerika veya ötesinde Trump, yanlışlıkla sera gazı emisyonlarının düşürülmesine katkıda bulunabilir. Dünya ekonomisinin geri döndüğü varsayılarak sadece geçici olurdu, ancak devrilme noktalarının ve Paris-hedef son tarihlerin bu kritik aşamasında bize değerli zaman alabilirdi.
Trump’ın tarifelere takıntısının, ulusal borca eklemeye devam ettiği trilyonların ve aşırı havanın artan maliyetlerini kabul etmeyi reddetmesinin bir iklim bonusu sağlayabileceğini düşünmek karanlık bir komik. Tabii ki, emisyonları düşürmenin en kötü yolu bu. Ancak, şimdiye kadar, çalıştığı kanıtlanmış tek kişi bu.
Trottier Vakfı’na, Worrus’un iklim değişikliği ve çevre hakkında yazma yazmasına yardımcı olduğu için teşekkür ederek.
